ร.ร.บ้านหนองบอนในอดีต

ในยุคที่หนองบอนยังเป็นเมืองแห่งพลอยแดงค่าล้ำ โรงเรียนบ้านหนองบอนเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ สมัยผมมาบรรจุใหม่ๆมีนักเรียนประมาณ 1,300 คน อาคารเรียนจาก 4หลัง เพิ่มขึ้นเป็น 5 เป็น 6 และ7หลัง ครู 50 กว่าคน โรงเรียนตั้งอยู่บนพื้นที่ที่ปัจจุบันคือวัดหนองบอน เมื่อก่อนสถานีตำรวจ อนามัย โรงเรียน วัดหนองบอนอยู่ติดกัน บรรดาเสี่ยๆผู้มีอิทธิพลทั้งหลายเขาก็ย้ายสถานีตำรวจก่อนเพื่อเอาพื้นที่ทำเหมืองพลอย แล้วก็ย้ายอนามัย ทำเหมืองกันหมดแล้วก็ปรับที่อนามัยกับสถานีตำรวจให้เรียบสร้างโรงเรียนบ้านหนองบอนขึ้นใหม่ไล่ครูไล่เด็กลงมาเรียนโรงเรียนใหม่ รื้อโรงเรียนเก่าทำเหมือง พอทำเหมืองหมดแร่แล้วก็ปรับที่สร้างวัดหนองบอนขึ้นมาใหม่วัดเก่าก็โดนฉีดทำเหมือง วัดยังดีกว่าที่อื่นเพราะยังได้เงินเป็นกอบเป็นกำหลายล้าน ยังพอมีภาพเก่าๆ ราวปี 2522 เป็นต้นมาลองดูสำหรับคนเก่าเพื่อรำลึกความหลัง คนรุ่นใหม่ย้อนดูอดีต

ป้ายหน้าโรงเรียนเก่า

[img][/img]

อาคาร 3 ครูในภาพ จากซ้าย จำเริญ วรรณรัตน์ จงรักษ์ กระทอง จรัญ สุขนาน ปัจจุบันเหลือแต่จรัญ แท็งค์น้ำสี่เหลี่ยมนั่นครูหนองบอนอาศัยตักน้ำขึ้นมาอาบกันทุกวัน เผลอๆเด็กนักเรียนก็แอบลงไปเล่น

[img][/img]

อาคาร 2 ห้องครูใหญ่อยู่ชั้นบนขวาสุด ครูหนองบอนทุกคนต้องขึ้นบันไดที่เห็นนั่นไปรายงานตัวในวันแรกที่มาทุกคน ครูในภาพที่ยังอยู่ทุกวันนี้ คือผอ.ทวี กลิ่นเนียมที่ยืนหันหลัง ครูมาลี พิสุทธิพงษ์บูรณ์ ที่นั่งติดกับคูลเลอร์ใส่น้ำ

[img][/img]

อาคาร 2 เป็นอาคารใต้ถุนสูง ห้องเรียนไม่พอกับเด็กต้องใช้ไม้ระกำกั้นใต้ถุนเป็นห้องเรียน ในภาพน่าจะเป็นวันเด็กมีการรับบริจาคข้าวและสิ่งของแจกเด็ก

[img][/img]

อาคาร 3 อาคาร 4 ยังไม่มีอาคาร 5 ซึ่งจะอยู่ขวาสุด

[img][/img]

รถของครูชาตรี สังวาลย์ ออกขอรับบริจาคข้าวและสิ่งของแจกเด็ก ต้นยางอินเดียที่อยู่คู่กับอาคาร 2 จนวาระสุดท้าย

[img][/img]

อาคาร 1 สำหรับชั้นป.1(ซ้ายมือ) และอาคาร 7(ด้านใน) ขบวนพาเหรดวันเปิดกีฬาสี

[img][/img]

อาคาร 6 และอาคาร 1

[img][/img]

อาคาร 3

[img][/img]

ปะรำพิธีเปิด-ปิดกีฬาสมัยก่อนที่ยังไม่มีเต็นท์ ทำกันแบบนี้ หัวหน้าบำรุง มณีเรือง หัวหน้าการประถมศึกษาอำเภอบ่อไร่สมัยนั้นเป็นประธาน

[img][/img]

ด้านหลังบ้าง หลังอาคาร 4 ซ้ายมือคือโรงฝึกงาน มองเลยโรงฝึกงานออกไปอาคารสีขาวนั่นคือสถานีอนามัย

[img][/img]

โรงฝึกงาน 2 โรง ติดกัน เมื่อก่อนบางครั้งใช้เป็นโรงอาหารบ้าง สอนพละบ้าง เลยโรงฝึกงานไปเป็นบ้านพักของอนามัยหนองบอน

[img][/img]

สมัยก่อนเวลามีงานประจำปีของโรงเรียนบริเวณนี้จะเป็นเวทีมวย ครั้งหนึ่งตำรวจขึ้นชกกับวัยรุ่นบนเวที ผลตำรวจโดนน็อก เกิดเรื่องวุ่นวายเวทีพัง คนที่มีเรื่องกับตำรวจวิ่งไปโดดเข้าหน้าต่างโรงฝึกงานแล้วหนีออกไปทางนั้น คนดูบางคนวิ่งตกหน้าผาด้านหลังนั่น ตอนนั้นผมนั่งเป็นกรรมการให้คะแนนอยู่กับหมอเกษม ศิลาอาสน์ซึ่งเป็นแพทย์สนาม มีเรื่องที่โต๊ะกรรมการของผมนั่นแหละ

[img][/img]

หน้าผาโรงเรียน ที่เกิดจากการทำเหมืองพลอย ชั่วโมงลูกเสือใช้เป็นสถานที่ผจญภัย

[img][/img]

ความสูงของหน้าผา ตามหน้าผาจะมีปากหลุมที่เกิดจากการลักลอบขุดพลอย(ภาษาคนหนองบอนเรียกว่าตองแร่)จากหน้าผาจะขุดเป็นอุโมงค์ที่เรียกว่ารูตองเข้าไปลึกมากเพื่อเอาแร่ใส่กระสอบออกไปร่อนหาพลอย พวกครูอย่างผมต้องถือปืนออกตรวจแทบทุกคืน แต่ไม่เคยยิงใครแค่ยิงขู่

[img][/img]

.

[img][/img]

เหมืองพลอยที่อยู่ติดกับโรงเรียน ลักษณะนี้เรียกว่าเหมืองฉีดมีการกักเก็บน้ำไว้สำหรับฉีดแร่ที่อยู่ในดิน ปล่อยให้น้ำพาดิน แร่ พลอย ไหลไปตามร่องยอที่มองเห็นเป็นร่องลึกนั่น ก่อนจะไหลลงร่องยอจะมีเครื่องมือแยกแร่ออกที่เรียกว่าแย็กดักอยู่(สังเกตดูประมาณกลางภาพที่มีร่มใหญ่คลุมอยู่) แร่และพลอยจะถูกกักเก็บอยู่ในแย็กรอเอาไปคัดเลือกหาพลอย ดินกับน้ำจะไหลไปตามร่องยอ

[img][/img]

วงดนตรีครูหนองบอนก็เคยมี รับทั้งงานในงานนอก

[img][/img]

งานพิธีปิดการแข่งขันบาสเก็ตบอล

[img][/img]

บนเวทีราคาเป็นล้าน

[img][/img]

ยุคเริ่มต้น เครื่องดนตรียังมีไม่ครบ

[img][/img]

ดูแล้วคิดถึงอดีต.............เหลือเพียงแต่ความทรงจำที่ดีๆ

ครั้งหนึ่งในชีวิต...............หวนกลับไปไม่ได้อีกแล้ว ได้แต่มีความสุขกับความทรงจำ

Somnuk พิมพ์ว่า:

ดูแล้วคิดถึงอดีต.............เหลือเพียงแต่ความทรงจำที่ดีๆ

ครั้งหนึ่งในชีวิต...............หวนกลับไปไม่ได้อีกแล้ว ได้แต่มีความสุขกับความทรงจำ

จริงครับ ในอดีตพวกเรายังวัยรุ่นกันมากๆอาจจะบ้าบออะไรกันบ้าง มีเรื่องไม่ดีบ้าง แต่พวกเราก็ไม่เคยสร้างความเสื่อมเสียให้กับโรงเรียนโดยส่วนรวม และที่สำคัญ พวกเรารักกัน ช่วยกันทำงานส่วนรวมให้โรงเรียนเจริญ
ในวันนี้ผมยังอยู่และผ่านวัยรุ่นมานานมากแล้ว สิ่งที่พยายามทำทุกวันนี้เพื่อประโยชน์ของโรงเรียน ของลูกศิษย์ และของชุมชน ปีต่อๆไปวันนี้ของผมก็จะกลายเป็นอดีต ผมต้องการให้เป็นอดีตที่ดีครับ

ครับ..

ตรงโรงฝึกงานมีเหตุการณ์หลายๆอย่างเกิดขึ้นที่นั่น เป็นเหตุการณ์ที่มีแต่ความประทับใจ