แข่งบอลปราจีนดูนกเขาใหญ่

๒๓ เมษายน ๒๕๕๖ พาเด็กนักฟุตบอลทีมจังหวัดตราด รุ่นอายุ ๑๒ ปี ไปแข่งขันรายการฟุตบอลประชาชนเยาวชนชิงแชมป์ประเทศไทย THAILANP PRIME MINISTER CUP รอบคัดเลือกตัวแทนภาคตะวันออก ที่จังหวัดปราจีนบุรี
รายการนี้เพื่อนผมอาจารย์ประเวศ เพียวงษาเป็นผู้ฝึกสอน ผมเป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอน เด็กนักกีฬาส่วนใหญ่เป็นเด็กโรงเรียนอัมพรจินตกานนท์ของอาจารย์ประเวศ ๑๐ คน รองลงมาเป็นเด็กโรงเรียนบ้านหนองบอนของผม ๕ คน ผสมกับเด็กอนุบาลตราด ๑ คน โรงเรียนกิตติวิทยา ๑ คน จากอนุบาลคลองใหญ่ ๑ คน โรงเรียนนครา อ.คลองใหญ่ ๑ คน ชุมชนวัดบ่อไร่ ๑ คน อนุบาลบ่อพลอย ๒ คน และบ้านปะอา ๑ คน
เก้าโมงเช้า รถตู้ ๒ คันบรรทุกนักกีฬาออกจากโรงเรียนอัมพรฯ ผมขับรถอีซูซุมังกรบรรทุกสัมภาระนำหน้าไป และมีน้องจากโรงเรียนชุมชนวัดบ่อไร่ขับเก๋งใหม่เอี่ยมตามไปอีกคันหนึ่ง คืออาจารย์ตุ้ย
ระหว่างทางผมเจอปัญหาเล็กน้อย สายพานแท่นชาร์จจากแบตเตอรีหย่อน สตาร์ทไม่ติด ให้เจ้าตุ้ยไปตามช่างมาให้ นึกว่าจะต้องเสียเงินเปลี่ยนแบตเตอรีใหม่เสียแล้ว สุดท้ายช่างเอาเหล็กมางัดแท่นสายพานอยู่พักหนึ่งก็เสร็จเรียบร้อย เสียไป ๓๐๐ บาท ถือว่าโชคดีที่เกิดปัญหาในเมืองถ้าไปเกิดกลางทางนอกเมืองละก็ซวยเลย
บ่ายสามขบวนของพวกเราจึงไปถึงที่พักโรงเรียนเทคนิคปราจีนบุรี นับว่าโชคดีที่ได้พักที่นี่เพราะสนามแข่งขันก็เป็นสนามของโรงเรียนนี้เช่นกัน เรียกว่านอนข้างสนามแข่งขันกันเลย
เราได้อาคารคหกรรมศาสตร์เป็นที่พัก เด็กนอนห้องซ้ายมือของอาคาร ผมกางเต็นท์นอนในห้องยาวกลางอาคาร มีห้องน้ำพร้อมอยู่ในอาคาร ดีทุกอย่างยกเว้นกลางคืนร้อนและมียุงรบกวน จะปิดเต็นท์ก็ร้อนเปิดเต็นท์ก็ยุงกัด นอนไม่หลับเลยผม
เช้า ๒๔ เมษายน ๒๕๕๖ เก้าโมง ทีมของเราพบกับทีมจังหวัดชลบุรีซึ่งเป็นนักกีฬาจากอะคาเดมี ดังนั้นความพร้อมพวกเขาจึงมีร้อยเปอร์เซ็นต์ และพวกเขาชนะจังหวัดนครนายกมาอย่างถล่มทลายเมื่อวานนี้ด้วย ทีมเราก็ไม่รอดเหมือนกันแพ้เยอะอย่าให้บอกเลยว่าเท่าไร
๒๕ เมษายน ๒๕๕๖ บ่ายโมงทีมเราเจอกับนครนายกใครแพ้กลับบ้านชนะเข้ารอบสอง และเราเอาชนะมาได้ ๔:๒ ประตู ได้เข้ารอบ ๒ ต่อไป
ทีมเราได้พัก ๑ วัน ไปแข่งวันที่ ๒๗ เมษายน เวลา ๑๑.๐๐ น.
ว่างนี่หว่า โค้ชใหญ่ประเวศก็อยู่นี่จะต้องไปห่วงอะไร แว่บไปเขาใหญ่ดีกว่าผม จากเทคนิคปราจีนบุรีขับรถไปเนินหอม ๑๖ กิโลเมตร จากวงเวียนเนินหอมไปอีก ๑๒ กิโลเมตรก็ถึงด่านเก็บเงินอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ จากนั้นเข้าเขตป่ามรดกโลกขับรถดูนกดูต้นไม้ไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งร้อนอะไร
แวะน้ำตกเหวนรกเสียหน่อย ว่าจะไม่ลงไปน้ำตก เวลาขณะนั้นเที่ยงพอดีด้วย นกคงไม่ออกมาให้เห็นเท่าไร สุดท้ายผมก็เดินไปน้ำตกจนได้ พบความเปลี่ยนแปลงที่สะพานข้ามลำตะคองที่ไหลไปลงน้ำตกเมื่อก่อนเป็นสะพานลูกระนาดไม้เก่าๆ ยามหน้าน้ำน้ำไหลเชี่ยวน่าหวาดเสียวไม่น้อย วันนี้เป็นสะพานไม้แข็งแรงมีราวพร้อมไร้ความหวาดเสียวใดๆ

[img][/img]

อย่าประมาทนก สุภาษิตนี้ได้มาสมัยอ่านเบิร์ดแม็กกาซีนสิบกว่าปีมาแล้ว แต่ผมก็ประมาทจนได้ไม่เอาอุปกรณ์ถ่ายภาพนกติดตัวไป เอาแค่กล้องคอมเพคโซนี่ติดตัวไปตัวเดียวเพื่อถ่ายน้ำตก เลยสะพานไปเล็กน้อยผมก็เจอนกจาบคาเคราน้ำเงินเกาะบนกิ่งปอขนใกล้ๆข้างทาง

อยากจะลงไปชักดิ้นบนพื้นแบบเด็กๆด้วยความเสียดาย จาบคาเคราน้ำเงินทั้งใกล้ทั้งโล่ง อดได้ภาพเลย
เดินลงบันไดสูงชันไปถ่ายรูปน้ำตกเหวนรกที่ยังมีน้ำอยู่พอสมควร ทั้งๆที่ผมเคยมาเดือนนี้เมื่อสามสี่ปีก่อน
พบว่าน้ำตกแห้ง ถ่ายภาพเสร็จเดินนับขั้นบันไดขึ้นมาแก้เซ็งได้ ๑๙๙ ขั้น

[img][/img]

ขับรถไปถึงลานกางเต็นท์ผากล้วยไม้ พบกับความเงียบเหงา ร้านค้าสวัสดิการปิดกิจการไปแล้วเช่นเดียวกับที่เหวนรก สองจิตสองใจจะนอนที่นี่ดีหรือไม่ผมเลยยังไม่กางเต็นท์ ความจริงผมชอบนะที่เงียบๆแบบนี้
แต่อีกใจหนึ่งอยากลองไปนอนที่ลำตะคองที่ไม่เคยมีประสบการณ์ดูบ้าง
ขับรถเที่ยวต่อไปถึงน้ำตกเหวสุวัต มีคนมาเที่ยวค่อนข้างน้อยเพราะเป็นวันศุกร์ไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ ที่นี่ยังมีร้านสวัสดิการขายอาหารอยู่ ผมเลยจัดการกับมื้อกลางวันด้วยข้าวไข่เจียว ก็เขามีแต่หมูกับไก่ซึ่งผมเลิกกินมานานแล้วนี่
ถ่ายรูปน้ำตกเหวสุวัตกับเดินเที่ยวรอบๆบริเวณ นกไม่ค่อยมีให้เห็น มีผีเสื้อลงดูดกินเกลือแร่เป็นกลุ่มๆให้เห็นอยู่บ้าง ลิงกังตัวหนึ่งมารื้อถังขยะหาเศษอาหารกิน เผลอๆมันก็โดดขึ้นรถนักท่องเที่ยวรื้อค้นของกินแล้วหิ้วหนีขึ้นไปบนต้นไม้หน้าตาเฉย

[img][/img]

ออกจากเหวสุวัตกลับมาทางเดิมแวะหารายละเอียดที่พักที่ลานกางเต็นท์ลำตะคอง ได้ความว่าต้องเข้าในบริเวณที่พักไม่เกิน ๒๓.๐๐ น. มีเต็นท์มาเองคิดค่าบริการ ๓๐ บาท สบายแล้วเรื่องที่พัก
ไปเที่ยวต่อ ขับรถไปทางศูนย์บริการนักท่องเที่ยวซึ่งอยู่ทางไปปากช่อง เลยไปถึงโป่งต้นไทร พบนกเขาที่ผมไม่เคยเห็น แต่จำรูปในหนังสือคู่มือดูนกได้ว่าน่าจะเป็นนกเขาไม่ลายใหญ่ก็ลายเล็กแหละ ขับรถเลยไปนิดหนึ่งเพื่อให้มีระยะห่างจากนกพอสมควร ไม่ให้นกตกใจแล้วบินหนีไปเสียก่อน
แต่รถเก๋งที่ตามหลังผมมาไม่คิดอย่างนั้นเล่นจอดตรงโป่งพอดี ขณะนั้นฝูงนกเขาเปล้าจำนวนกว่า ๕๐ ตัว กำลังลงโป่งอยู่ เก๋งคันนั้นก็จอดแช่อยู่อย่างนั้นดูเหมือนเอามือถือหรือกล้องถ่ายรูปมาถ่ายภาพนก สักพักหนึ่งฝูงนกก็บินพรูขึ้นไปจับอยู่บนกิ่งไม้ใกล้ๆ
รถเก๋งจากไปผมจึงได้เอาอุปกรณ์ออกมาถ่ายรูปบ้าง แต่ก็ได้เฉพาะเขาเปล้าธรรมดา ไอ้เขาที่เพิ่งเคยเห็นไม่อยู่ในจุดที่จะถ่ายภาพได้
คิดว่าพรุ่งนี้เช้ามาแก้ตัวใหม่ แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าจะไม่ได้ถ่ายเพราะเป็นวันเสาร์นักท่องเที่ยวคงจะเยอะ
ขับรถเที่ยวต่อผ่านทางเข้าหอดูสัตว์หนองผักชีไปถึงโป่งชมรมเพื่อนแล้ววนกลับ
แวะซื้อนมและขนมที่ร้านค้าตรงข้ามศูนย์บริการนักท่องเที่ยวติดรถกลับมาโดยไม่สนใจข้าวเย็น ขับรถย้อนกลับมาเลยไปถึงเส้นทางขึ้นเขาเขียว เจอเก้ง ๒ ตัว แม่ลูกกันหรือเปล่าไม่รู้ หากินอยู่ใกล้ๆบ้านพักเจ้าหน้าที่ มันคงปลอดภัยจากหมาไน เอาคนเป็นที่พึ่งไว้ก่อน

เขาเปล้าธรรมดาที่โป่งต้นไทร

[img][/img]

เก้งคู่หนึ่งใกล้ๆบ้านพักเจ้าหน้าที่

[img][/img]

ขับรถไปไหว้เจ้าพ่อเขาเขียวขณะนั้นหกโมงกว่าแล้วใกล้ค่ำ วนรถกลับ เจอนกหายากที่เคยเจอมาแล้วหลายปีก่อนบริเวณนี้เช่นกัน นกโกโรโกโส มันเดินอยู่บนถนนข้างหน้าก่อนจะหลบเข้าชายป่าไป หุ่นมันคล้ายกับนกกระปูดใหญ่แต่สูงและใหญ่กว่า สวยกว่าด้วย เป็นนกเรียกนักดูนกต่างชาติให้มาเขาใหญ่ชนิดหนึ่ง
ผมเองเคยถูกแหม่มคนหนึ่งถามหานกชนิดนี้เมื่อเดินดูนกมาเจอกันหลายปีก่อนที่ผากล้วยไม้ ผมตอบแหม่มว่า "Yesterday I see Coral-billed Ground-Cuckoo beside the road to Khao Kheow" หลังจากแหม่มไปแล้วลูกชายผมมันสะกิดว่าพ่อ เหตุการณ์เมื่อวานเขาต้องใช้คำว่า saw ไม่ใช่ see เออ พ่อมั่วไปได้แค่นี้ก็บุญแล้วว่ะ
สุดท้ายของคืนนี้ผมมากางเต็นท์นอนที่เกือบริมสุดติดชายป่าของลานกางเต็นท์ลำตะคอง เวลากางเต็นท์ต้องหลบขี้กวางที่มีอยู่เกลื่อน กวางหลายตัวก็นอนอยู่ใกล้ๆคน ผีผมไม่กลัวกลัวแต่กวางจะลุยเต็นท์ ที่นี่ดีอย่างไม่มีลิงกังมารบกวน
นอนกับนักฟุตบอลที่เทคนิคปราจีนบุรีร้อนและยุงรบกวนสามคืนที่ผ่านมาผมแทบไม่หลับเลย ที่ลำตะคองนี่อากาศเย็นไม่ถึงกับหนาวมากนัก ห่มผ้านอนสบาย แต่ดันนอนไม่หลับอีก นอนฟังเสียงนกเค้าเหยี่ยวคู่หนึ่งร้องรับกันทั้งคืน ไปงีบหลับเอาใกล้สว่างนิดหนึ่ง


[img][/img]

ลูกกวางกับไก่แจ้หากินอยู่ด้วยกันใกล้บ้านพักเจ้าหน้าที่ที่ลำตะคอง ความต่างของลูกกวางกับเก้งสังเกตง่ายๆจากสีและหาง

[img][/img]

ฝูงกวางที่หากินและนอนอยู่ใกล้ๆคนที่ลานกางเต็นท์ลำตะคอง

[img][/img]

เช้ารีบลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีห้าทั้งๆที่ยังงัวเงียอยู่เพราะหลับน้อย อาบน้ำที่เย็นจัดเตรียมตัวรอให้ประตูลานกางเต็นท์เปิดจะรีบไปที่โป่งต้นไทร ตั้งใจจะถ่ายรูปนกเขาลายใหญ่และรูปฝูงนกเขาเปล้าลงโป่งต้นไทรให้ได้
ถึงโป่งหกโมงเศษนิดๆ เอารถแอบข้างทางให้พ้นเส้นขาว ตั้งสโคปบนท้ายกระบะต่ออแดปเตอร์กับกล้องถ่ายรูป เซทกล้องรอเอาไว้พร้อม ระยะห่างจากโป่งและต้นไทรประมาณ ๓๐ เมตร เพราะผมต้องการถ่ายให้ได้ภาพเท่านั้นเอง ไม่จำเป็นต้องได้ภาพใหญ่ชัดเจนระดับเห็นขนเป็นเส้นๆ
ขณะรอนก ชะนีมือขาวกลับมาให้เห็นก่อนฝูงเล็กๆประมาณสี่ถึงห้าตัว มีทั้งลูกตัวเล็กๆที่ออกจากอกแม่ห้อยโหนโยนตัวเองได้แล้ว และตัวเต็มวัยมีทั้งตัวสีดำตัวสีน้ำตาลอ่อน ทั้งฝูงออกมาหาเก็บกินลูกไม้เป็นอาหารเช้า ถ่ายรูปไม่ชัดเลยเพราะชะนีไม่หยุดนิ่งประกอบกับอยู่ในพุ่มไม้ใบบัง

[img][/img]

นกมูมมาก่อนเพื่อนขณะที่แสงแดดยามเช้ายังมาไม่ถึงท้องฟ้าค่อนข้างมีเมฆมากด้วย เขาลายใหญ่เริ่มตามมาแต่ยังไม่อยู่ในตำแหน่งที่จะถ่ายภาพได้ ปัญหาเกิดฝนปรอยเม็ดลงมาถึงแม้ไม่มากนักแต่ก็ต้องเก็บกล้องเข้ารถหลบฝนก่อน
กล้องอยู่ในรถเจ้าหมวกกันน็อคพญาปากกว้างหางยาวคู่หนึ่งก็มาปรากฏตัวเกาะกิ่งไม้ใกล้ๆเหมือนเยาะเย้ย ผมเห็นรังและเห็นตัวของเจ้าคู่นี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ไม่มีความคิดจะถ่ายนกที่รังถ้าไม่มีบลายด์หรือบังไพรที่มั่นใจว่าอยู่ในสภาพแวดล้อมที่บังสายตานกได้พอสมควร

นกมูมที่โป่ง

[img][/img]

[img][/img]

ฝนหยุดปรอยต้ังหลักกันใหม่ ได้ภาพเขาลายใหญ่บ้างแล้ว ขณะที่นกเริ่มลงโป่งจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ กำลังจะถ่ายภาพ หายนะเกิด เสียงแหกปากกันลั่นมาแต่ไกลพร้อมกับเสียงมอเตอร์ไซค์เป็นสิบคันบิดมาจากทางฝั่งปากช่อง แล้วดันมาเบรกคุยกันเอ็ดตะโรตรงโป่งพอดี ดูพวกมันทำ นกบินไปหมด ยังหันมาถามผมว่า พี่ถ่ายอะไร อยากบ้า.....
เด็กแว๊นจากไปแล้ว ตั้งหลักรออีกร่วมชั่วโมง นกเริ่มลงโป่งใหม่รอบนี้มีทั้งเขาเปล้าธรรมดา เขาลายใหญ และแถมเขาเขียวอีกชนิดหนึ่งด้วย เอาละวะ คราวนี้ได้ภาพสวยสมใจแน่ๆ แต่แล้ว เสียงกระพือปีกของนกขนาดใหญ่ตัวหนึ่งดังมากลงมาที่ต้นไทร พรึบ...นกทั้งในโป่งและที่เกาะตามต้นไม้พร้อมใจกันบินหนีไปทั้งหมด อะไรว้า...ชีวิตตู
ขณะที่นั่งอารมณ์เสียอยู่ท้ายกระบะ เจ้าหน้าที่ก็มาซ้ำเติมอารมณ์ด้วยการมาบอกว่าตรงนี้ห้ามจอดรถให้ไปจอดบริเวณที่จัดไว้ให้ ผมเลยต้องเก็บอุปกรณ์เตรียมขยับรถไปจอดที่วังจำปี สี่ห้าร้อยเมตรจากตรงนี้ไป แต่ก่อนไปมีโอกาสได้รู้จักเพื่อนร่วมเส้นทางสายนก ยายแม้นแห่งเว็บไซด์ Birdholiday ซึ่งมากับคนคู่ใจ ทั้งคู่อัธยาศัยไมตรีดีมาก
เอารถไปจอดที่จอดรถวังจำปีแล้วแบกกล้องติดขาตั้งกลับมาที่โป่งหวังจะเก็บภาพนกลงโป่งให้ได้ สุดท้ายก็อด เก้าโมงเช้าเวลาของผมหมดแล้ว เพราะนักกีฬาของผมแข่ง ๑๑.๐๐ น. ต้องรีบกลับไปเก็บเต็นท์ที่ลำตะคองแล้วรีบกลับไปเทคนิคปราจีนบุรีให้ทันเวลาแข่งขัน

นกเขาลายใหญ่ Barred Cuckoo-Dove ที่โป่งต้นไทร

[img][/img]

ด้านหลัง ท้ายทอยเป็นสีเหลือบเขียว-น้ำเงิน

[img][/img]

นกก็เกาะใกล้กับดอกไม้ซึ่งน่าจะเป็นดอกโมกหลวง คนถ่ายก็อยู่ติดกับต้นสายหยุดที่ส่งกลิ่นหอมชื่นใจ บรรยากาศดีมากๆ

[img][/img]

กลับไปถึงสนามแข่งขันเกมส์เริ่มแล้วกับสมุทรปราการ และจากการเตรียมทีมที่ดีมีความพร้อมกว่าสมุทรปราการก็ชนะเด็กผมไปถึง ๔:๐ เด็กในทีมผมตอนนี้ปัญหาเยอะพอสมควรคือหนึ่งเจ็บ สองเป็นโรคโฮมซิกหรือคิดถึงบ้าน สมาธิในการเล่นเหลือน้อย ต้องปลอบต้องสร้างแรงจูงใจกันตลอด
๒๘ เมษายน พบกับทีมปราจีนบุรีเจ้าภาพ วันนี้เด็กเล่นกันได้ค่อนข้างดี ปราจีนนำไปก่อน ๑ ประตู เด็กๆก็ยังรวมพลังกันต่อสู้ และน่าชนะเมื่อมีโอกายิงประตูโล่งๆในครึ่งเวลาหลัง แต่ข้ามคานไปลูกหนึ่ง ชนเสาออกมาลูกหนึ่ง หมดเวลาแพ้ไป ๑:๐ ตกรอบสอง
ออกมาจากสนามอย่างเศร้าๆแต่ยังมาร่วมแฮบปี้เบิร์ดเดย์กับเจ้าเอิร์ธ

[img][/img]

คืนนี้ยังจะนอนที่นี่อีกหนึ่งคืนเพื่อรอรถตู้จากบ่อไร่มารับ พรุ่งนี้จะได้กลับไปสู่อ้อมกอดของพ่อแม่กันแล้ว เจ็ดวันนานมากสำหรับเด็กที่ไม่เคยจากพ่อแม่ แต่เจ็ดวันนอกจากความเหน็ดเหนื่อยจากการแข่งขันและการฝึกซ้อมแล้ว มิตรภาพระหว่างเพื่อน ระเบียบวินัยและนิสัยการปฏิบัติตนที่ดีจากการการอบรมสั่งสอนของครู น่าจะติดตัวกลับไปบ้างไม่มากก็น้อย