เหยี่ยวนกเขาหงอน

ลุงม้วนเจ้าของสวนยางหมู่บ้านมะอึกแรด หมู่๕ มาเล่าให้ฟังว่าที่สวนยางตอนเช้ามืดไปหยอดน้ำกรดยางพาราโดนเหยี่ยวไล่จิกตีเป็นประจำ ผมจึงตามไปดู ลุงม้วนพาเดินขึ้นเขาสูงชันที่เป็นสวนยางของแก ระหว่างซอกเขาลึกลงไปที่ต้นสำรอง(ที่เขาเอาลูกมาทำน้ำสำรอง) รังเหยี่ยวรังหนึ่งอยู่บนนั้น รู้ที่แล้ววันต่อมาผมเตรียมอุปกรณ์ถ่ายภาพพร้อมกับบังไพร(Blind) ไปถึงสิบโมงกว่า ต้องใช้วิธีกางบังไพรพิงกับต้นยางเพราะไหล่เขาชันมากและมีมุมนี้มุมเดียวที่สามารถมองเห็นนกในรังได้ ลงมือถ่ายลูกเหยี่ยว ๒ ตัวก่อน

[img][/img]

นั่งคอยพ่อแม่เหยี่ยวท่ามกลางความร้อนในบังไพร คอยจนยอมแพ้จะเก็บอุปกรณ์กลับบ้านอยู่แล้วตอนนั้น
เวลา ๑๗.๓๐ น.ขณะจะออกจากบังไพรแม่เหยี่ยวก็บินเข้ามา แม่เหยี่ยวใช้จงอยปากฉีกเหยื่อป้อนลูกทั้ง ๒ ตัว ใช้เวลาป้อนประมาณ ๒๐ นาที

[img][/img]

เห็นภาพแม่เหยี่ยวผมก็สับสนคิดว่าเป็นเหยี่ยวนกกระจอกเล็กแต่ไม่มั่นใจ จึงส่งภาพไปถามนายสัตวแพทย์ไชยยันต์ เกษรดอกบัว ได้รับคำตอบว่าเป็นเหยี่ยวนกเขาหงอน

[img][/img]

อีกหนึ่งอาทิตย์ถัดมา ๒๔ เมษายน ๒๕๕๔ ผมเข้าไปดูความเติบโตของลูกนก โชคไม่ดีฝนทำท่าจะตกแสงไม่มีได้ภาพลูกนกมาพอเป็นหลักฐานเท่านี้

[img][/img]

อีกรูปหนึ่ง ดูขนปีกที่เริ่มงอก ภาพนี้ครอปนะครับ

[img][/img]

วันที่ ๓ พฤษภาคม ๒๕๕๔ ไปดูอีกครั้งหนึ่ง ลูกนกโตขึ้นมากแล้ว รอแค่ขนเต็มตัวก็คงออกจากรัง

[img][/img]

ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันจึงไม่มีแสง ทนถ่ายเอามาเป็นหลักฐาน

[img][/img]

ทนนั่งคอยอยู่จนเวลา ๑๘.๓๐ น.แม่เหยี่ยวก็ไม่เข้ารังเก็บอุปกรณ์สะพายบ้างแบกบ้างเดินกลับท่ามกลางความมืดไล่หลัง ถึงจุดที่จอดรถไว้มืดพอดี ขอให้เติบโตแข็งแรงออกจากรังได้ไวๆนะเว้ยไอ้เด็กน้อยทั้งคู่

[img][/img]

ส่วนใหญ่ภาพล้นกล้องเกือบทุกภาพ เพราะระยะที่ตั้งบังไพรใกล้เกินไปสำหรับดิจิสโคปและขนาดของเหยี่ยว จะถอยออกมาก็มองไม่เห็นรัง